สารดึงดูดที่มีความแข็งแรงสูงดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีเป็นสารดึงดูดชนิดใหม่และมีประสิทธิภาพสำหรับสัตว์น้ำ ในการศึกษานี้ สารดึงดูดที่มีความแข็งแรงสูงดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีถูกเติมลงในอาหารปลาคาร์ปเพื่อศึกษาผลของสารดึงดูดสองชนิดต่อการให้อาหารและส่งเสริมการเจริญเติบโตของปลาคาร์ป ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการเติมสารดึงดูดที่มีความแข็งแรงสูงดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีการเพิ่มความถี่ในการกัดของปลาทดลองอย่างมีนัยสำคัญและมีผลต่อการกินอาหารอย่างมีนัยสำคัญ ในเวลาเดียวกัน การเติมสารดึงดูดที่มีความเข้มข้นสูงต่างกันดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีการเพิ่มน้ำหนัก อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะ และอัตราการรอดของปลาทดลองอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์การกินอาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ผลการวิจัยยังบ่งชี้ว่าดีเอ็มพีทีมีผลอย่างมากต่อการดึงดูดและส่งเสริมการเจริญเติบโตของปลาคาร์ปเมื่อเทียบกับดีเอ็มที

สารดึงดูดอาหารสัตว์น้ำเป็นสารเติมแต่งที่ไม่ให้คุณค่าทางโภชนาการ การเติมสารดึงดูดลงในอาหารปลาสามารถส่งเสริมการกินอาหารของปลา เพิ่มปริมาณอาหารที่ปลากิน ลดปริมาณอาหารตกค้างในน้ำ และช่วยลดมลพิษในแหล่งน้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีเป็นสารออกฤทธิ์ที่พบได้ทั่วไปในสิ่งมีชีวิตในทะเล ทำหน้าที่เป็นสารให้เมทิลที่มีประสิทธิภาพและเป็นตัวควบคุมความดันออสโมซิสที่สำคัญ นอกจากนี้ยังมีผลต่อการกินอาหารและการเจริญเติบโตของสัตว์น้ำอย่างมีนัยสำคัญอีกด้วย

หลังจากดำเนินการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับสัตว์น้ำ เช่น ปลาคาร์ป ปลาสแนปเปอร์แดง ปลาทอง และกุ้งลายจุด นักวิจัยชาวญี่ปุ่นพบว่าดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีมีผลดึงดูดที่ดีต่อปลาน้ำจืดและปลาทะเล กุ้ง และหอย การเสริมสารดึงดูดความเข้มข้นต่ำที่มีความเข้มข้นสูงดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีในอาหารสามารถเร่งการกินอาหารและการเจริญเติบโตของปลาน้ำจืดและปลาทะเลได้อย่างมาก ในการทดลองนี้ สารดึงดูดที่มีความแข็งแรงสูงดีเอ็มพีทีและดีเอ็มทีได้ถูกเติมลงในอาหารปลาคาร์ปเพื่อศึกษาผลกระทบต่อการให้อาหารปลาคาร์ปและการส่งเสริมการเจริญเติบโต โดยให้ข้อมูลอ้างอิงสำหรับการนำสารดึงดูดใหม่ทั้งสองชนิดนี้ไปใช้ในอุตสาหกรรมอาหารสัตว์และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างแพร่หลาย

1 วัสดุและวิธีการ

1.1 วัสดุทดลองและปลาทดลอง
S. S' - กรดไดเมทิลอะซิติกไทอาโซล (ดีเอ็มที), ดีเอ็มพีที
ปลาคาร์พทดลองนำมาจากฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีรูปร่างสมบูรณ์แข็งแรงและสวยงาม ก่อนเริ่มการทดลองอย่างเป็นทางการ ปลาคาร์พทดลองจะถูกเลี้ยงในห้องปฏิบัติการชั่วคราวเป็นเวลา 7 วัน โดยในระหว่างนั้นปลาคาร์พจะได้รับอาหารปลาคาร์พที่จัดหาจากโรงงานอาหารสัตว์
1.2 อาหารทดลอง
1.2.1 อาหารทดสอบเหยื่อ: บดอาหารปลาคาร์ปที่โรงงานผลิตอาหารเตรียมไว้ เติมแป้ง A-starch ในปริมาณที่เท่ากัน ผสมให้เข้ากัน แล้วผสมกับน้ำกลั่นในปริมาณที่เหมาะสมจนเป็นก้อนเหนียวขนาด 5 กรัมต่อก้อน เป็นอาหารกลุ่มควบคุม ขณะเดียวกัน เตรียมอาหารเหยื่อโดยการบดอาหารปลาคาร์ปก่อน เติมแป้งอัลฟ่าในปริมาณที่เท่ากัน และเติมเหยื่อ DMT และดีเอ็มพีทีที่ความเข้มข้นสองระดับ คือ 0.5 กรัม/กิโลกรัม และ 1 กรัม/กิโลกรัม ตามลำดับ ผสมให้เข้ากันและผสมกับน้ำกลั่นในปริมาณที่เหมาะสมจนเป็นก้อนเหนียวขนาด 5 กรัม
1.2.2 อาหารทดสอบการเจริญเติบโต:

บดอาหารปลาคาร์ป (จากแหล่งเดียวกับข้างต้น) ให้เป็นผง ร่อนผ่านตะแกรงขนาด 60 เมช เติมแป้งอัลฟ่าในปริมาณที่เท่ากัน ผสมให้เข้ากัน ผสมกับน้ำกลั่น บีบออกจากตะแกรงให้เป็นเม็ดเล็กๆ แล้วผึ่งลมให้แห้ง เพื่อให้ได้อาหารกลุ่มควบคุมสำหรับการทดสอบการเจริญเติบโต อาหารสังเคราะห์ดีเอ็มทีและนำผลึก DMPT มาละลายในน้ำกลั่นเพื่อเตรียมสารละลายที่มีความเข้มข้นเหมาะสม ซึ่งใช้ในการผสมอาหารปลาคาร์พและแป้งที่ผสมเข้ากันดีแล้วให้เป็นเม็ด หลังจากการอบแห้ง จะได้อาหารกลุ่มทดลองดีเอ็มทีและ DMPT ถูกเพิ่มในระดับความเข้มข้น 3 ระดับ คือ 0.1 กรัม/กิโลกรัม 0.2 กรัม/กิโลกรัม และ 0.3 กรัม/กิโลกรัม ตามลำดับ

1.3 วิธีทดสอบ
1.3.1 การทดสอบเหยื่อล่อ: เลือกปลาคาร์พทดลอง 5 ตัว (น้ำหนักเฉลี่ย 30 กรัม) เป็นปลาทดสอบ ก่อนการทดสอบ ให้อดอาหารเป็นเวลา 24 ชั่วโมง แล้วนำปลาทดสอบไปวางในตู้ปลาแก้ว (ขนาด 40 × 30 × 25 ซม.) เหยื่อล่อจะถูกตรึงไว้ที่ระยะห่าง 5.0 ซม. จากพื้นตู้ปลา โดยใช้สายเบ็ดที่ผูกติดกับคานแนวนอน ปลาจะกัดเหยื่อและสั่นสายเบ็ด ซึ่งสายเบ็ดจะถูกส่งไปยังคานแนวนอนและบันทึกด้วยเครื่องบันทึกวงล้อ ความถี่ของการกัดเหยื่อคำนวณจากการสั่นสะเทือนสูงสุดของปลาทดสอบ 5 ตัวที่กัดเหยื่อภายใน 2 นาที การทดสอบการให้อาหารสำหรับแต่ละกลุ่มอาหารทำซ้ำสามครั้ง โดยใช้ลูกบอลกาวสำหรับให้อาหารที่เตรียมไว้ใหม่ทุกครั้ง โดยการทดลองซ้ำหลายครั้งเพื่อหาจำนวนและความถี่เฉลี่ยของการให้อาหาร ผลการให้อาหารของดีเอ็มทีและสามารถประเมิน DMPT บนปลาคาร์ปได้

1.3.2 การทดลองการเจริญเติบโตใช้ตู้ปลาแก้ว 8 ตู้ (ขนาด 55 × 45 × 50 ซม.) ความลึกน้ำ 40 ซม. อุณหภูมิน้ำตามธรรมชาติ และการพองตัวอย่างต่อเนื่อง ปลาทดลองถูกสุ่มแบ่งและแบ่งออกเป็นสองกลุ่มเพื่อทำการทดลอง กลุ่มแรกประกอบด้วยตู้ปลา 4 ตู้ หมายเลข X1 (กลุ่มควบคุม), X2 (0.1 กรัม DMT/อาหาร 1 กก.), X3 (0.2 กรัม DMT/อาหาร 1 กก.), X4 (0.3 กรัม DMT/อาหาร 1 กก.); อีกกลุ่มหนึ่งประกอบด้วยตู้ปลา 4 ตู้ หมายเลข Y1 (กลุ่มควบคุม), Y2 (0.10 กรัม DMPT/อาหาร 1 กก.), Y3 (0.2 กรัม DMPT/อาหาร 1 กก.), Y4 (0.30 กรัม DMPT/อาหาร 1 กก.) จำนวน 20 ตัวต่อกล่อง ให้อาหาร 3 ครั้งต่อวัน เวลา 8.00 น. 13.00 น. และ 17.00 น. โดยมีอัตราการให้อาหาร 5-7% ของน้ำหนักตัวต่อวัน การทดลองใช้เวลา 6 สัปดาห์ ในช่วงเริ่มต้นและสิ้นสุดการทดลอง จะมีการวัดน้ำหนักเปียกของปลาทดสอบ และบันทึกอัตราการรอดของแต่ละกลุ่ม

2.1 ผลการให้อาหารของ DMPT และดีเอ็มทีบนปลาคาร์ป
ผลการให้อาหารของ DMPT และดีเอ็มทีความถี่ในการกัดของปลาคาร์พในช่วงการทดลอง 2 นาที ดังแสดงในตารางที่ 1 การทดลองพบว่าหลังจากเติมอาหาร DMPT และ DMT ลงในตู้ปลา ปลาทดลองแสดงพฤติกรรมการหาอาหารอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เมื่อใช้อาหารกลุ่มควบคุม ปลาทดลองมีปฏิกิริยาค่อนข้างช้า เมื่อเทียบกับอาหารกลุ่มควบคุม ปลาทดลองมีความถี่ในการกัดอาหารเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ DMT และ DMPT มีผลในการดึงดูดปลาคาร์พทดลองอย่างมีนัยสำคัญ

อัตราการเพิ่มน้ำหนัก อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะ และอัตราการรอดตายของปลาคาร์พที่ได้รับอาหาร DMPT ความเข้มข้นต่างๆ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับปลาคาร์พที่ได้รับอาหารควบคุม ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์อาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ในบรรดาปลาคาร์พทั้งหมด การเติม DMPT ลงในอาหาร T2, T3 และ T4 ทำให้น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นต่อวันของทั้งสามกลุ่มเพิ่มขึ้น 52.94%, 78.43% และ 113.73% ตามลำดับ เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม อัตราการเพิ่มน้ำหนักของอาหาร T2, T3 และ T4 เพิ่มขึ้น 60.44%, 73.85% และ 98.49% ตามลำดับ และอัตราการเจริญเติบโตจำเพาะเพิ่มขึ้น 41.22%, 51.15% และ 60.31% ตามลำดับ อัตราการรอดตายเพิ่มขึ้นจาก 90% เป็น 95% และค่าสัมประสิทธิ์อาหารลดลง 28.01%, 29.41% และ 33.05% ตามลำดับ

3. บทสรุป

ในการทดลองนี้ไม่ว่าดีเอ็มทีหรือ DMPT พบว่าความถี่ในการให้อาหาร อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะ และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นต่อวันของปลาทดลองในแต่ละกลุ่มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์การให้อาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ และไม่ว่าจะเป็น DMT หรือ DMPT ก็ตาม ประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเจริญเติบโตจะยิ่งมีนัยสำคัญมากขึ้นเมื่อปริมาณการให้อาหารเพิ่มขึ้นในความเข้มข้นสามระดับ คือ 0.1 กรัม/กิโลกรัม 0.2 กรัม/กิโลกรัม และ 0.3 กรัม/กิโลกรัม พร้อมกันนี้ ยังได้เปรียบเทียบผลการให้อาหารและการส่งเสริมการเจริญเติบโตของ DMT และ DMPT พบว่าภายใต้ความเข้มข้นของขนที่เท่ากัน ความถี่ในการให้อาหาร อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะ และอัตราการเจริญเติบโตของปลาทดลองในกลุ่มอาหาร DMPT เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มอาหาร DMT ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์การให้อาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว DMPT มีผลต่อการดึงดูดและส่งเสริมการเจริญเติบโตของปลาคาร์พอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าเมื่อเทียบกับ DMT การทดลองนี้ใช้ DMPT และ DMT ที่เติมลงในอาหารปลาคาร์พเพื่อศึกษาผลการให้อาหารและการส่งเสริมการเจริญเติบโตของปลา ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า DMPT และ DMT มีแนวโน้มการประยุกต์ใช้ที่กว้างขวางในฐานะสารดึงดูดสัตว์น้ำรุ่นใหม่